STIPPENT

Kende gai ’t plekske wor ge bent geborre

bende onder Spurriezeiers growt geworre

Witte gai nog wor de meule he gestoan

bende vrugger ooit de weg nô croy gegoan

Ja dan witte wor ge bent

um dè ge veul van Stippent kent

Refrein

Want ge bent hier toch ’t best op oew gemak

ge het hier toch zoveul gedoan

Als kiendje hèdde overal gespeult ge bent r nô

de Skol gegoan.

Mèr al kumt dien tijd van vruuger nie mir trug

d’r zin nog koeie in de wei

en zo lang ik leef dan haw ik  in m’n hart

’n plekske vur min Stippent vrij.

Hedde ooit gespult bai dun awen torre

kende ’t verschil tusse spurrie en korre.

Witte wor de snapstroat en ’t haitje ziin,

vonde ’t an ’t Witven vruuger ok zo fijn.

Bende ’t strôtje en de wiwwe nog nie vergète,

hedde bai de limskoile in ’t land gezète.

Bende gai ok in de venne nog steeds tois,

vingde op de veedrift nog de weg noa hois.

Veul is tur veranderd mer Stippent is geblive,

naw wort r sleedoorn en bosbes geschreven,

en ’t kumt hier langsaman steeds volder stoan,

ge kent straks nie mir noa die awe plekskes goan.

Mèr ga bliet toch mer kontent,

undè ge toch van Stippent bent